اولین نشانه های تمدن در حدود ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در مخروبه

های علی کش نزدیکی موسیان (۱۰۰کییلومتری شوش ) به دست امده

است. در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح اقوامی در ایران وجود داشتند

که بومیان محلی انان را هل تم تی می نامیدند و به خاطر اینکه در بخش

کوهستانی (کوههای زاگرس و محدوده بختیاری ) خاور بابل بودند

عیلام نامیده شدند.حدود این کشور وسیع در وضع فعلی با منطقه خوزستان

، لرستان ، پشتکوه بختیاری منطبق است.(تاریخ خوزستان ، محمد علی

امام)در ان کشور ۵ شهر یا ناحیه مهم داشت که از لحاظ داد و ستد و تعداد

جمعیت و  تشکلات حکومتی اهمیت بسیار زیادی داشتند . این مناطق

عبارتند از:

۱- سوزیانا.  که در محل کنونی شوش واقع بود.

۲-  انزان.  انرا در کوههای بختیاری و منطقه ی شرقی مالمیر می دانند.

۳- سیماش.  شامل بخش شرقی و شمال شرقی دشت خوزستان که در محدوده ی خرم اباد کنونی قرار داشت.

۴- پارسوماش.  که انرا با مسجد سلیمان کنونی یکی دانسته اند.

۵- اوان.  در شمال غربی شوش و کنار رودخانه ی دز و کرخه واقع بود.

استاد محمد علی امام در تاریخ خوزستان می نویسد :

(( گویا در سال ۷۰۰ قبل از میلاد انان در محوطه ی باختری کوههای بختیاری تا خاور تازه ی شهر شوشتر

در ناحیه ای که انان پارسوواش یا پارسوهاش نامیده اند اقامت گزیده اند.))

 

                                                                                                             

((  والسلام   ))